Nikah akdi için masaya oturulan eş nimet değil mi? Şükür gerektirmez mi?
Bunun şükrünün en tabii gereği, üzerinde gerileceğimiz cennet koltuklarında şu fani dünyayı yâd edeceğimiz güne kadar sabretmek değil midir? Şu dünyada ne değer o güzelliği feda etmeye?