Kitap, insanların, özelde erkeklerin, birbirinden pek de farklı olmadıkları, bazı istisnalar dışında erkeklerin kadınlar tarafından 'adam' edildikleri, erkeklerin de zaten kendilerini çekip çevirecek kadın arayışı içinde oldukları gibi düşünceler üzerine temellendirilmiş. Kadınların hayalperest olmamaları ve realist beklentilere sahip olmaları tavsiye edilmiş. İlişkide söz sahibi, varlığını hissettiren, kendi isteklerinin ve değerinin farkında, özgüvenli ve dik duruşlu olmanın önemine vurgu yapılmış. Yazara bazı noktalarda katılmıyorum ama 'farklı bakış açıları edinmek için okunabilir' diye düşünüyorum. Katılmadığım noktalardan biri de şu: Kadınlar yazarın tavsiyelerine uyarsa kendileri için 'doğru erkekleri' bulmaktan ziyade onları bazı taktik ve yöntemlerle yaratan kadınlar olarak evriliyorlar. Bu tarz bir tutum kültürden kültüre salık verilecek olursa kadının konumu 'erkek terbiyecisi' gibi bir şey oluyor. Erkekler, neden kendi ailelerinin, çevrelerinin, deneyimlerinin onlara kattıklarıyla 'doğru erkek' olamıyor da illa ki bir kadının onu evirip çevirmesi gerekiyor?
