Dokuza Kadar On (Seçme Şiirler)

"Ben şiir beğenirim. Şairlerle ayrıca bir ilişkim varsa, bu onların insanlıklarıyla ilgilidir.''

Şairimizin insanlığı ile ilgili kısa bir yaşanmış hikaye

Bir gün Özdemir Asaf matbaadan çıkıp Karaköy’e gitmek için bindiği taksinin şoförü sorar:
“Neğeye biğadeğ?” der şoför. Meğer şoför de Özdemir Asaf gibi R’leri okuyamazmış. Utancından “Kağaköy” diyemez, “Eminönü” der. Eminönü’nden iner. Oradan Karaköy’e kadar yürür.

"Her insanın bir öyküsü vardır ama her insanın bir şiiri yoktur."

Asıl adı Halit Özdemir Arun olan şairimiz Özdemir Asaf'ın kendine özgü bir şiir tarzı vardır. Çoğunluğu kısa ve anlamı basit gibi gözüküyor olsa da insanı düşündürmeye sevk ediyor. Derin manalar içeren dizelerle bazen kelime oyunu oynamış bize. Anlık olarak ne hissediyorsa onları hemencecik şiire dönüştürmüş gibi. Ne istediğini anlatmak için öyle uzun uzun şiirler yazmaya gerek olmadığını, verilecek mesajın iki dizeyle anlatılabileceğini kanıtlamış.

Bkz: "Çekil ordan ayı göremiyorum."

Yalın bir dille yazdığı şiirleri, şiir seven, sevmeyen herkesin rahatlıkla anlayabileceği şekildedir. Çünkü sözcüklerinde benzetme yoktur. Her şey gerçek anlamıyla sunulmuştur. Kelime oyunları kullandığı şiirlerinde bile gerçek anlamlara yer vermesi onun farklılığını ortaya koyuyor.

Ezberimde olan bir şiiri

Dün sabaha karşı kendimle konuştum.
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
Yokuşun başında bir düşman vardı.
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum.

''Yaşamak değil,
Beni bu telaş öldürecek.''
Bugün bir dilek tuttum senden yana; kalktım son nefesimi dizlerinde uyuttum. Yokluğunda iki umut arasında elini tuttum son soluğumda.
Kaç gündür tek bir kelimene hasret bekliyor olmak ne acı ... Kaç sene zamanı gelsin diye bekledim. Anlatabilmek için bekledim, anlaşılabilmek için bekledim. Başlasın diye bekledim. Sabahı bekledim geceyi bekledim. Buluşabilmek için bekledim, sabırdan bekledim, çaresizlikten bekledim. Plan yaparken bekledim, hayal kurarken bekledim. İnan diye bekledim.. Vazgeçiyorum ya senden panikle yine bekledim.
Biliyorum uzun sürer kimi zaman toparlanmak. Anıların, hayallerin, ümitlerin ve cesaretin çaresiz. Yazıyorsun, nasıl bir sensizlikse bu, çıt çıkmıyor içimden cümlesindeki ''sızıyı '' anlar sanıyorsun. Oysa yazdıklarını yollayacağın adreste hala bekleyen var mı bilmiyorsun.. Sonra; sebepsiz geliyor aklına bir şarkı ,bir sürü sebebi ile...
Hayat geçip gidiyor ömrümden, ben yine bekliyorum..
''Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.''
https://www.youtube.com/watch?v=3vNtVJ7dGxg
Keyifli okumalar.

Güzel mi?
Evet kesinlikle..
Şiir okumayı sevmeyen birisi bile kendinden bir parça bulur illaki bu kitapta.
Şiirlerin her dizesi insanı bir düşünceden diğerine savuruyor. Hani hep söylenir ya: Romanlar kamyon dolusu kelimeden oluşur, ama bir şiir hatta bir dize üzerine bir roman yazılır.
Şiirsiz bir yaşam olur mu?
Olmaz. Bence olmaz..
Şairler iyi ki varlar. İnsanın diline gelmeyen, gelse de bir türlü söyleyemediği kelimelere hayat verir, onları kanlı canlı hallere bürür. İnsanın içini ısıtmaya yeter bir dize..

Özdemir Asaf, gerek yaşantısından esintilerle gerek samimi ve kendine has üslubuyla kelimelere hayat vermiş.
...
Daha neyine inceleyebilirim ki?
Her güne, hatta her ruh haline uygun şiirleri var. :)

Bir bardak çay ve yanında iki dörtlük bile güzel bir güne adım attırır insana.

Daha önce okumayan varsa, bir okusun derim. :)

Şiir kitapları için nasıl bir inceleme yapılabileceğinden emin değilim. Bu tarz kitapları incelemelerine bakarak alıp -almamaya karar veremezsiniz. Çünkü her şiir her insanda aynı etkiyi bırakmaz. Şiir eğer önceden içinizde öyle bir şey varsa sizi harekete geçirir, içinizdekini hareketlendirir.
Benim fazla şiir kitabım yok ama olanlar da hep kütüphanemin baş tacı oldu. Bu kitap da öyle olacak.
Eğer alıp-almayacağınızı bilmiyorsanız alıntılara bakın derim.
Şiirlerini sevip sevmeyeceğiniz bence alıntılardan belli olur, incelemelerden değil...
Bana sorarsanız tabii ki alın derim. Hiç şiir okumayı sevmiyorsanız bile bu seçmelerden en az bir tanesi size hitap edecektir, buna öylesine eminim ki.
İncelememi kitaptan bir şiir ile sonlandırmak istiyorum;

BİLSEYDİ EĞER

Bir şiir bir geceye değer,
Bir şiir bir uykuya değer,
Bir şiir bir uyanmaya değer,
Bir şiir bir sigaraya değer,
Bir şiir bir rakıya değer,
Bir şiir bir şarkıya değer,
Bir şiir bir türküye değer,
Bir şiir bir ağrıya değer,
Diye-diye..
Meğer.

Okuduğum ilk şiir kitabı. Doğrusu şiir okumayı pek sevmem. şiirin verdiği duyguyu severim ama okumayı sevmem. Özdemir Asaf da usta şairlerden kitabını kitapligimda görünce okuyayim belki şiire karşı biraz merak uyanır içimde dedim . Kendime şiir okumayı sevdirmeye çalışıyorum:)) Ama yok olmadı kitaptaki birkaç şiir hariç pek beğenmedim. Belki şiirde anlatılmak isteneni anlamadım bilemiyorum. Özdemir asaf usta bir şair onunla alakası yok bu benim odunlugumdan kaynaklanıyor galiba.:))))

Okumama bir şiir arası vermişken başladım Özdemir Asaf ile... Şiir güzeldir her mısrasında alıp götürür seni ama zordur da anlatması şiiri... O yüzden yine şairin dediği gibi;
Bir şiir bir geceye değer,
Bir şiir bir uykuya değer,
...
Diyerek okuduğum kitabın sonuna geliyorum, Şiir iyidir dinginlik verir, dinlendirir. Okudukça okuyası gelir insanın... Sizde de bu hislerin oluşması dileği ile hayırlı geceler diyorum...

Özdemir Asaf’ın Doğan Hızlan tarafından seçilmiş şiirleri mevcut. Doğan Bey’in önsözde belirttiği gibi; Uzakdoğu edebiyatı yada kendi edebiyatımızla kıyaslarsak Divan şiirinin yoğun işçiliğini görüyoruz mısralarında.
Hem kısa, hem uzun kadrajlı şiirleri var. Meşhur Lavinia da burada.
Ben en çok yalnızlıkla, aşkla ilgili olanları sevdim. Hayran oldum diyemem ama sabah uyandığımda ve akşam yatmadan önce birkaç doz şiir almak güzel oldu.
Youtube kanalım: https://www.youtube.com/user/ayseum

"Sen gelirken ağlamıştın,

Orası için.

Bil,gidersen de ağlayacaksın,

Burası için.."(28.SYF)


"Farkında mısın,

Değilsin kendi bahçende.

Kendinden değil,

Kendini bu kendin sanışın."(32.SYF)

Bütün renklerin aynı hızla kirlendiğini söyleyen "Yalnızlık paylaşılmaz.. Paylaşılsa  yalnızlık olmaz." diyerek devleşen, kelimeleriyle insanı kendine hayran bırakan güzel yürekli şair Özdemir Asaf.

Özdemir Asaf'ı her ne kadar tanıdığımı sansam da, O'nu ne kadar az tanıdığımı bu kitap sayesinde öğrendim.

Usta şair adeta şiirlerinde kelime oyunu yapıyor. Aynı kelimeyi birkaç kez değişik anlamlarda kullanarak insanı şaşırtıyor. Özdemir Asaf'ın şiirlerini anlamak için bir kez değil, birkaç kez okumak gerekiyormuş, onu anladım. Şiirleriyle adeta okuyana beyin jimnastiği yaptırıyor. (Noktasız)

Kök ve ekleri olduğu gibi değil de, olması gerektiği gibi yazmış. (Bir Tüy - Boş - Yarış) Bir çok şiirinde bir kelimeye bin anlam yüklemiş. Tıpkı "Ultra" şiirinde belirttiği gibi.

Doğan Hızlan'ın dediği gibi şiiri en aza indirmeye çalışmış. Bazı şiirleri öyleki iki dizeyle son bulmuş (Kolsuzun). Sanki kelimeleri elinden geldiğince az kullanarak israf etmemeye çalışmış gibi. Bazen de aynı kelimeyi sürekli kullanarak, kelimenin tadını çıkarmış gibi. (Bir Kadın Gördüm, Bilseydi Eğer)

Onu erken yaşta kaybetmemiz gerçekten çok üzücü. Edebiyatımıza kimbilir ne şahane şiirler kazandıracaktı.

Not: Şiirlerini anlatırken örnek vermemek olmazdı. O'nu ancak şiirlerini okuyarak anlayabiliriz. O'nu anlatırken kendimi çok yetersiz hissettim. Umarım anlatabilmişimdir.

Bir şiir kitabını incelemek nasıl olur bilmem şiirler bağımsız kalsalar da birbirlerinden hepsi toplu bir sesleniştir. Bu şiirleri anlamak demek şairi anlamaktan geçer. Zaten koskoca şair Özdemir Asaf yazacak da bize söylenecek söz kalacak. Kitabın başında da yazdığı gibi herkesin bildiği gibi "BİR KELİMEYE BİN ANLAM" işte tam olarak bu. Özdemir Asaf 'ın şiirlerine yaptığı gibi ben de sadece bu şiir kitabı için' bir kelimeye bin anlam' diyorum.

Bu okuduğum ilk şiir kitabı.
Kafayı matematikle bozmuş biri olduğum için şiirlerin gerçekten derin anlamlar taşıdığını ve herkesin kendinden bir parça bulabileceğini farketmem baya geç oldu.
Ben ilk defa şiir okuyan biri olduğum halde şiirlerin çoğunu sevdim.Ama çok daha güzel ve insanın yüreğine dokunan şiir kitaplarının olduğunu düşünüyorum.

''ÖNCE'' şiirinin bir mısrasında şöyle diyor,Özdemir Asaf;

''Kent dayanıyor bahçenin duvarlarına,
Yeni bahçeler çiz, gözlerinin kuşlarına''

Bu Türk Mimarisinde öne çıkan bir detayı getirdi aklıma. Selimiye Camisi,Topkapı Sarayı,Anıtkabir ve daha bir çok cami, medrese, han, ev, köprü, kütüphane, türbe, kilise ve sinagogların duvarlarında çok sayıda örnekleri görülen kuş evleri.
Hayvan sevgisinin mimarimizde görülen en belirgin özelliklerinden biri bu.

Düşününce ne naif,ne güzel kuşlar için duvarlara bir de kuş evi yapmak.
Neden mi Özdemir Asaf'tan bahsederken konuyu buraya getirdim?
Çünkü onu başka bir şekilde anlatacak kelimem yok.Bir kelimeye bin anlam yükleyen birini kolayca anlatmak ne mümkün...
Şiiri bir mimari olarak düşündüğüm takdirde Özdemir Asaf'ın yeri kuş evi oluveriyor bende...
En az onun kadar naif,güzel,ince şiirleri.