Tomris Uyar’ı 1960 sonrası Türk öykücülüğünün en seçkin adlarından biri kılan, hiç kuşkusuz, ondaki hâlis yazınsallıktır. Bu kitapta, alabildiğine yaralanmış yaşamaların, hiç berelenmemiş bir yazınsallık merceğinden yansıdıklarında ne kadar olağan ve sahici kalabildiklerinin seçkin örneklerini bulacaksınız. Ödeşmeler bölümünde, yaşanandaki her inceliği süzüp damıtarak duyuran “klasik” Tomris Uyar öyküleri var. “Şahmeran Hikâyesi”, Gecegezen Kızlar bölümündeki, evrensel masalların yinelenen motiflerini ve ölmez masal kahramanlarını bugüne getirip bugünde yaşatan çağdaş “masal öykü”lere bir geçiş. Bu bölümde de, yaşama tutkun bir “edebiyatçı”nın dürüst ve sorumlu bir öyküleme deneyimini izliyoruz. Masalcı Tomris Uyar, “masal anlatmıyor”, hep yaşananı, hep yaşanacağı gösteriyor okuruna, yine o sahicilik, o bilenmiş duyarlık ve ince işlenmiş, şiirli dille. (Can Yayınları)
