Dönemeç
Nur İçözüQuotes
En uzun yollar için bile önce küçük bir adım atmak gerekir.
Sayfa 130
Çekingenlik aralarına duvar olup girmişti sanki. İki yabancı gibiydiler. Kopuk kopuk cümleler, kesik kesik sözcükler duygularına aktarmaya yeter miydi hiç? Sanki aylardır birbirlerini özleyen onlar değilmiş gibi. Acaba yanılıyorlar mıydı? Belki de aralarındaki duygusal bağ zamanın acımasızlığı ile yok olup gitmişti. Belki de böyle bir duygu seli hiç olmamıştı. Düşlerinin bir oyunuydu belki de. Öyleyse bu kalp çarpıntısı, bu titreme neyin nesiydi? Yan yana, sessizce yürürken, parmakları niye birbirine değmeye çalışıyordu? Elleri birbirini bulmasa da, kolları omuzları dolanmasa da bedenlerindeki ürpertinin nedeni başka nasıl açıklanabilirdi?
Kim bilir daha kaç geceler aynı yalnızlığı paylaştı gecenin karanlığıyla.