Birden kendime gelip etrafıma bakıyorum. Geride silâh arkadaşlarım sedyelere serilmişler bağrışıp duruyorlar. Barış geldi ama ölecekler. Fakat ben, ben sevinçten titriyorum ve utanmıyorum sevindiğime. Bu da garip ya.
Kimse, kimsenin nasıl acı çektiğini bilmez aslında...