Öyle güzle bir duygu ki, uzun zaman kulakları sağır olarak yaşamış ve tekrar duyu gücünü kazanmış biri gibiyim adeta. Elhamdülillah içimdeki boşluğun sebebini bulmuştum. Anlamıştım beni rahatsız edenin vicdanım olduğunu. Yaradan'ı unutmuşum ben. İtaat ve ibadetim de olmadığı için imanım da terk etmişti beni. Yaşıyordum belki ama bedenim çok yoksundu. Ruhumun hazinesi olan imanımı kaybetmişim adeta.
'Eyvah, eyvah' diyordu Rabia. Keşke geçmişi geri çevirmek mümkün olsaydı...
'Ben Ondan uzaklaştım, O da benden uzaklaştı. Ben Ondan koptum, O da benden rahmetini uzaklaştırdı. Ben Ona asi oldum, O da beni yanlız bıraktı.'
