İçimin genişlediğini hissediyorum yazdıkça. Özgürlük duygusu gibi bir şey bu. Kimsenin ilişemeyeceği yaşanılan dünyanın, şimdiki zamanın çok uzağında bir yerde olmanın verdiği bir duygu...
Dağlar korkar mıydı karanlıktan?
Güneş batıp derin, koyu ve ürperen bir karanlık, yanına -yaz mevsimi bile olsa- buz gibi bir soğuğu alarak doruktan dereye kıskıvrak yakalayıp yutarsa onları, ürperirler miydi?