İyi ki bitti dediğim nadir kitaplardan biri oldu...
Kitap, şimdiye kadar okuduğum en rahatsız edici kitaptı muhtemelen, böcek fobimi tetiklemesinden mi kaynaklı, yoksa hikayenin kasvetli havasından mı bilmiyorum ama daha uzun olsa kesinlikle sonunu getiremezdim.
Kitap akıcıydı evet ama gerçekten boğucuydu. Konusunu bilmeyen yoktur herhalde "Gregor Samsa bir sabah huzursuz düşlerinden uyandığında kendini yatağında kocaman bir böceğe dönüşmüş buldu." Ve olaylar bu şekilde devam etti. Kitabı okurken hep acaba kitabın konusu Kafka'nın aklına nereden geldi diye düşünüyordum ki tesadüfen öğrendim. Meğerse Gregor'un böceğe dönüşmesinin nedeni, Kafka'nın babasının Kafka'ya çocukken böcek muamelesi yapması, ona karşı böcek gibi davranmasıymış. Yani aslında bir çocuğun ailevi yarasının bir çeşit tezahürü bu kitap...
Kitap, okuyanlara ne anlatmış ne hissettirmiş bilemem, ama bana daha çok bir insanın diğer insanlar tarafından anlaşılmaması, hor görülmesi ve küçük düşürlmesinin ne kadar acı ve zor olduğunu anlatmaya çalışıyor gibi geldi. Gregor'u anlamaya, empati kurmaya çalıştım ve yaşamının hiçte kolay olmadığını anladım. Aile fertlerine de sinirlenmemek elde değil tabii ki ama doğruya doğru, ben olsam bende öyle yapardım diye düşünüyorum... Kusura bakma Gregor ama ne yaparsam yapayım bir böceği sevebileceğime inanmıyorum.
