Her insanın hayatında kendisini güçsüz hissettiği anlar mutlaka vardır. Kafka bu kitabında romandaki karakterin, Gregor'un kendi ailesi için yaptığı fedakarlıkların ardından yaşadığı bazı sıkıntılardan dolayı depresyona girmesinden sonra kendisini aciz hissettiği bir süreci kendisini bir böcek olarak tasvir ederek anlatıyor.
Öyle ki o çalışırken ailesi için planladığı onlarca hayal varken, depresyona girdikten sonra ailesinin onun hakkında tam zıttını düşünmesi, onu bir fazlalık gibi görmesi, hatta imha edilmesi gereken bir yaratık olarak düşünmesi çok trajik..
Düş de gör derler ya. Tam bu durumu anlatıyor aslında. Siz çalışıp ailenize bakarken sizden iyisi yoktur, ama güçsüz düştüğünüzde külfet olursunuz. Insanoğlu böyle vefasızdır işte. Kıymet bilmez, yaptıklarınızı bir çırpıda unutur, fedakarlıklarınız onlar için değersiz olur.
Geçmişte onlar için yaptığınız herşey siz bu dünyadan göçtükten zihinlerden silinir ve herkes yeni bir hayat kurmak için yoluna devam eder. Siz ise yaptığınız fedakarlıklarla, verdiğiniz tavizlerle kalırsınız.
Ah Gregor... Sana üzüldüm doğrusu. Yaşadığımız gerçek hayatta da senin durumunda olan o kadar çok insan var ki bu gerçekten çok üzücü..