Okuduğum ilk çizgi-romandı kendileri. Ki görünüşe göre son da olmayacak :) sevdirdi bana tarzı.
Harika illüstrasyonlara sahip, akıcı bir anlatımı vardı, bir oturuşta bitebilir elbet ama keyfini çıkarmak için iki oturuşta bitirdim ben :)
Herkesin gözlerini kendisinden alamadığı Dorian Gray'in kendisine tutkuyla bağlanması sonucu gözüne perde çekilişi, ruhunu satışı, ve hazin sonu işleniyor.
Baştan aşağı düşündürten ve kimi zaman sorgulatan felsefi soru, yargılara sahip olan konuşma balonları arasında, "siyah beyaz film gibi biraz ;)" atıştırmalık bir tat bırakacak damağınızda.
(Bu tatlı kitaba biraz hırpalanmış vaziyette cumartesi akşamüzeri kütüphanede rastlayıp ödünç almış olmamın da verdiği güzellik var bir de... :))
