İnsan, insan-olmak hususunda bir anlatıya giriştiğinde, irdeleyeceği hep kendisi olacaktır. Bu kendini-anlatma, anlatının hem içeriğinde, hem de biçiminde içkindir. Hiçbir özgün kuram ‘öteki’ nden çıkmaz. Her şey ‘kendi’ nin kuramıdır. Öteki, ancak bir ilişki sürecinde, öteki’ nde kendini bulmak ve oluşturmak içindir.