Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Dört Duvar Beş Pencere
Cemil KavukçuSözler ve Alıntılar
“Ulan,” diyor, “bu gülüş bir roman be!”
Sayfa 21
Birden, insanın çok iyi bildiği bir sokakta bile kaybolabileceğini anladım.
"Artık hiçbir şarkı beni söylemiyor."
İyi ki deniz vardır, gemiler vardır, alıp başını gidemese de, alıp başını gitmeler vardır.
Bu yaşam güçsüzlere göre değil çünkü.
Durakta dolmuş bekliyorum. Bir minibüs geliyor, yarı yarıya boş. Elimi kaldırınca duruyor. Şoför bıçkın birine benziyor, sol elinin başparmağına bir tespih takmış, direksiyonu çevirdikçe tespihli eli bir aşağı, bir yukarı hareket ediyor. Bozuk yok muydu, diyor. Uzattığım para sağ elinde ve gözdağı verircesine sallıyor, gözleri de aynadan bana yönelmiş. Olsa verirdim, diyorum. O anda, 'bozuk para' gibi çok sıradan bir nedenle bile cinayet işlenebileceğini, yolunda giden (gittiği sanılan, ya da gitmeyen) bir yaşamın bir anda boyut değiştirebileceğini düşünüyorum.
Serseriler çok mu ilgini çekiyor, demişti. Evet, demiştim, onların aykırı bir özgürlük anlayışları var. Boş veriyorlar, adreslerini ve kimliklerini yitirdiklerinde kendilerini buluyorlar.