Dört mezheb imamı, fıkıhçıların ileri gelenlerinin imamları/önderleridir. Onlar, doğuda ve batıda yayılmış olan dört mezhebin kurucularıdır. Bu mezhepler, geçmişte olduğu gibi hal-i hazırda da meşhurdur. Sözkonusu imamlar Ebû Hanîfe, İmam Mâlik, İmam Şâfiî ve Ahmed b. Hanbel’dir. -Allah hepsinden razı olsun-
Onlar, gökyüzünde, etrafı yıldızlardan hâlelerle çevrilmiş parlak dolunay gibi idiler.
Bu imamlardan her birinin hayatını okurken, yaşadıkları çağı, doğumlarını, yetişmelerini, hayatlarını, hocalarını, talebelerini, çalışmalarını ve çalışmada tuttukları yolu, eserlerini, kitaplarını, özelliklerini ve ahlaklarını göreceksiniz.
Bu imamların hayatında dikkat çeken bir husus da, her birinin, inanç ve görüşleri sebebiyle türlü eziyetler çekmeleridir; lakin, bu durum karşısında güzel bir şekilde sabrederek insanlardan övgü ve Allah Teala’dan bol sevab kazanmışlardır.
Bu dört mezhebin imamı, Allah’ın kitabı ile Rasûlüllah’ın sünnetinden aldıkları güçlü yardımın yanı sıra sahip oldukları iman nuru, sabır ve gayretle bu muazzam kültürü meydana getirmişlerdir.
Onlar, Kur’an’ı ezberlemişler, hadisleri toplamışlar, kendilerinden öncekilerden ders almak suretiyle ilim tahsil etmişlerdir. Onlar, nefislerini ve duygularını ibadet ve gece namazları ile arındırmak suretiyle ihlaslarını ve kesin inançlarını artırmış kimselerdir.
