Kambur Felek, sen ne konaklar yıka geldin;
Kin beslersin bize, zulüm eski adetin.
Şu kara toprağın göğsünü bir yarsalar,
Ne inciler yatar içinde bilir misin?
Mal mülk düşkünleri rahat yüzü görmezler,
Bin bir derde düşer, canlarından bezerler.
Öyleyken, ne tuhaftır, yine de övünür,
Onlar gibi olmıyana adam demezler
Dünya deyilən aləmimiz bir qoca dam,
Onda otarır öz atını sübh ilə şam,
Yüz Cəmşidi yormuş, yola salmış bu saray,
Bir gordur ki, onda yatıb yüz Bəhram.