Dostoyevski
Henri TroyatSözler ve Alıntılar
"Soluk alabiliyor, yiyebiliyor, içebiliyor, uyuyabiliyordum.
Bunları yapmamak zaten elimde değildi, ama yaşamıyordum.."
“Umutsuz yaşamak çok acı kardeşim. Önüme bakıyorum, gelecek beni ürkütüyor. Hiçbir güneş ışığının pırıldamadığı kutupsal, dondurucu bir atmosfer içinde gömüldüm kaldım."
Sayfa 45 - E-Kitap
Al benden de o kadar.
Dış dünya ile her çeşit alışverişi korkunç bir biçimde yasaklanmış, arkadaştan, özgürlükten, görgüden yoksun olarak. Kapalı kutu içinde geçen bu gençliğin, duyarlığın bu yapay gelişmesinin damgasını taşıyacaktır yaşamı boyunca. "Tümümüz, yaşama alışmamış kişileriz," diyor kahramanlarından biri. Dostoyevski'nin kendisi de alışamadı ona hiç.
Sayfa 22 - İletişim
"Bu duvarı kafamla yıkmayacağım elbette; ama bu, taştan bir duvardır diye boyun da eğmeyeceğim yalnız."
Sayfa 55 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Dostoyevski, acı çekme düşüncesine saplanmıştır. Her suç acı çekmeyle açıklanır, bağışlanır, yüceltilir. Acı çekme var olmamızın büyük özrüdür. Yanı başında oturan babası, feleğin amansız sillesini yemişti; bu yıkım, çocuklarına karşı sert davranışlarının özrünü teşkil ediyordu. Herkes, umutsuzluğunun, kininin, korkusunun ağırlığını yakınlarına yükler. Hiçbir şey bizde başlamıyor. Hiçbir şey bizde bitmiyor. Hepimiz aynı sinir ağına bağlıyız. İçimizden birinin ufak bir kımıldanışı, yakınlarının acı veren kasılmayı duymasına yeter.
Sayfa 38 - İletişim YayınlarıKitabı okudu