Hepimizin ihtiyaçları vardı, hepimiz savunmasızdık, hepimiz o kişinin sevgisini dizginlemek için harika bir sebebi olduğuna inanıyorduk. Hayatlarımızı kendimizi değerli kılacak biçimde şekillendiriyor ve sevginin -veya sevgi eksikliğinin- bizi yolumuzdan çıkartıp birkaç yolun kesiştiğini bir yere attığını iş işten geçene kadar fark etmiyorduk.
Temel şeylerin değişmediğini eminim. İnsanlar hala yemek yiyor, sıçıyor ve uyuyorlar, degil mi?
"evet"
"O zaman çok farklı olamaz. Bizim biraz daha Druid eğitmemiz gerek."
Başarısızlık nadiren bilinçli bir seçimdi ve çoğunlukla kontrol edilemezdi. Fizik, koşullar ve başka insanlar tarafından belirlenirdi. Kontrol edebileceğimiz şey ise başarısızlığa ne tepki verdiğimizdi.
Sevgi güç seviyesini değiştirebilirdi ama birinin diğerini sevmesini sağlayacak bir güç yoktu. Sevgi özgürce verilen ve karşılığında kabul edilen veya reddedilen bir şeydi.