Gözlerimi ovuştur maya, uyanık olup olmadığımı anlamak için kendimi çimdikle meye başladım. Bana, her şey korkunç bir kabus gibi geliyordu ve arada bir, aşırı çalıştığım bir günün ertesi sabahı yaptığım gi bi aniden uyanmayı, pencerelerde şafak yükselmeye çalışırken kendimi evde bulmayı bekliyordum. Ama etim çimdikleme testi ne yanıt verdi ve gözlerim aldanmıyordu. Gerçekten de uyanık tım ve Karpat Dağları'ndaydım. Şimdi yapabileceğim tek şey, sa bırlı olmak ve sabahın gelmesini beklemekti.
Kaderin yazılı bir sona doğru amansızca bastırdığı, dehşet verici bir tragedya sanki her şey. Kim ne yaparsa yapsın, ne kadar doğru hareket ederse etsin en fena sonucu getiriyor sanki nihayetinde.