Dublinliler
James JoyceQuotes
Manzarayı seyrederek hayatı düşündü; ve (hayat üstüne düşününce hep olduğu gibi) hüzünlendi. Yumuşak bir melankoli kapladı içini. Kadere karşı mücadelenin boşunalığını duydu, çünkü bunca çağdan ona miras kalan bilgelik yükü buydu.
Niçin böyle kelimeler bana bu denli sıkıcı ve soğuk geliyor? Yoksa senin ismin olmaya layık sıcaklıkta bir kelime olmadığı için mi?
Sayfa 226 - Zeplin KitapKitabı okudu
Melankolinin mizacı içindeki en baskın nota olduğunu düşündü ama bu melankoli, inanç, vazgeçiş ve basit zevkin nüksetmesiyle şekillenen bir melankoliydi.
Sayfa 77Kitabı okudu
Başlarda bir sevgiliye sahip olmak heyecandan ibaretti, sonraları ondan hoşlanmaya başlamıştı.
Sayfa 40Kitabı okudu
Yaşamak istiyordu. Neden mutsuz olmak zorunda kalsın ki? Mutluluk onun da hakkıydı.
Bir insan evladı onu sevmiş gibiydi ve o da ona yaşamı ve mutluluğu çok görmüştü.
Sayfa 121 - Zeplin KitapKitabı okudu
