kalemi bırakıp silâhı aldım elime
derken haklıymış René Char; silâhı
almadan kalemi bırakmak şarttır
bana kalırsa: bir elinle yaz öbürünle
kus, bu bölünmeye dayanamaz bünye,
ben ki ikiye bölündüm hep, diyordum,
bir elimle yazıp ötekiyle silerken de,
bir elimle yazıp ötekiyle de yazarken
nereden bakılsa gene de bütündüm -
şimdi en güç zamanlar, burası belli:
birini almakla ötekini bırakmak arası
bocalıyor elim: karşımda geçmek
istemediğim bir köprü, içimde
söndürmek istemediğim bir ateş,
dışarıda çakallar sessiz, hazır.
çakallar kuşatırken, enis batur