Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Yüksek Puanlı Dune Tanrı İmparatoru Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Dune Tanrı İmparatoru sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Dune Tanrı İmparatoru kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
4. kitapla birlikte hikaye bambaşka bir yöne evriliyor..
diğer kitaplarda olan yoğun savaş ve macera hissini bu kitapta Leto'nun iç dünyasında buluyoruz. sakin ilerleyen ama bir o kadar da yoğun olan bir yolculuk. bir insanın tanrılaşırken bir o kadar da yalnızlaştığını görüyoruz.
hikayede karakter sayısının azlığı ve konunun hep aynı yerde dönmesiyle diğer kitaplardan çok farklı ve ters köşe yapan bi kitap olmuş. ama diğer kitaplardaki yoğunluktan biraz sıyrılıp sakinleşmemiz ve hikayenin yerine oturması için bunun gerekli olduğunu okurken fark ediyorsunuz. hepimizin kendi iç dünyasına ve yalnızlığına dokunan bir Leto var kitapta. bazen tam mutluluğu buldum derken her şeyin nasıl bambaşka evrildiğini de görüyoruz. okumaya başlarken biraz kafa karıştıran ama kendinizi Leto'yla bütünleştirdikten sonra su gibi akan bir kitap.
"yalnızım, hiç olmadığım kadar yalnızım" L.
Kitabın yaklaşık 400. sayfasından sonra 1-2 dakikalık bir dalgınlık yaşadım. Duygusal alışkanlıkları çabucak aşmak mümkün olmasa da bu dalgınlığım sırasında pek de değer vermediğim gündelik uğraşlarıma çokça kıymet yükler oldum. Çünkü Dune Tanrı İmparatoru zorlu yollardan olsa da beni bu duygularla çevreledi. Çünkü insan olamamaktan yakınan yüce karakterlerle dolu, Tanrı'nın bile ağladığı bir kitap. İşte bu sebeple de serinin 4. kitabı da diğerleri gibi asla bir başka kitaba benzemiyordu.
Öte yandan Dune'un gerçek anlamda yaşayan bir gezegen olduğunu en çok 4. kitapta hissediyoruz. Gezegenin coğrafyası ve coğrafyanın etkisi dolayısıyla insanların davranış tarzı öyle büyük bir sıçramayla değişmiş ki, ilk 150-200 sayfayı yine, yeni düzene ayak uydurmaya çalışarak geçiriyoruz. Kitap zihinleri canlı tutmayı tekrar başarıyor. Bu başarının bir diğer maddesi de Siona, Hwi, Moneo ve hatta değişim geçirmiş Leto gibi bir dolu yeni karakter. Frank Herbert karakterlerini harcamakta ve yerlerine yenilerini, üstelik çok çok farklılarını koymakta hiç korku duymamış. Bu da benzeri uzun serilerdeki saplanmışlık hissiyatını siliyor.
"Serinin diğer kitapları kesin ıvır zıvırla doludur" gibi bir görüşe kapılmayıp devam ettiğim için çok memnunum. Fark ettim ki sadece bölüm başlarındaki zeki alıntıların derlemesi için bile okumak isterdim.
İnsanlar genel olarak beğenmemiş ama herkesin aksine ben çok beğendim bana göre puanı 2. Kitaptan daha yüksek olmalıydı. Sebeplerine geleceksek 2. Kitap bir hareket üzerine kuruluydu ama sanki başından beri ne olacağını biliyor gibiydik. Bir sürpriz yoktu yani anlayacağınız ön sözlerle de zaten spoilerların alasını vermişlerdi.(Gerçi yalan çıktı o spoiler) neyse konumuza dönelim ama 4. Kitap zaten tam bir empati kurma karakterle kendini özdeşleştirme romanıydı. Bu kitaptan sonra serideki en sevdiğim karakter Leto oldu diyebilirim. Ama tabii baydığı yerler de olmadı değil bir şekilde bitirdim ama bence bu kitapla birlikte seri gerçekten tamamlandı diyebilirim. Geri kalan kitapları okumak istiyorum ama daha ilgi çekici ne anlatabilirler ki deyip soğuyorum.(1. Kitabı bitirdikten sonra da öyle demiştim :D) neyse efenim sözün özü okuyun okutturun güzel kitaptır
512 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Öncelikle okumam bu kadar uzun sürdüğü için utanıyorum ama bu "Kitap hiç akıcı değil." anlamına gelmesin. Üçüncü kitap ile dördüncü kitabın arasındaki zaman farkı okuyucu biraz afallatıyor. Benim yeni karakterlere alışmam biraz zaman aldı. Bazen okuduğum sayfalara geri dönüp kafama takılanları bulup tekrar okuma ihtiyacı hissettim. Bunlara rağmen okuması keyifli bir kitaptı ve sırada beşinci kitap var.
Dune Tanrı İmparatoru
Dune serisinin dördüncü kitabı Dune Tanrı İmparatoru kendi başına bambaşka bir dünyanın kapısını araladı. Başladığımız yerden çok uzak, çok farklı bir noktadayız artık. Her defasında beni şaşırtmaya ve kendine hayran bırakmaya devam ediyor bu muhteşem evren. Şunu itiraf ederek başlamak istiyorum; seriyi okurken beni en çok zorlayan kitap, bu kitap oldu. Zihnimin yorulduğunu, durup dinlenmem gerektiğini hissettim birçok kez. Bu nedenle de oldukça yavaş okudum.
Dune Tanrı İmparatoru'nu tek kelimeyle anlatacak olsaydım "değişim/dönüşüm" kelimesini tercih ederdim. Çünkü hem Dune'un hem de İmparator'un dönüşümünü okuduk kitap boyunca. Evren ve karakter, fiziksel ve içsel bir dönüşüm yaşadı. Burada kitabın evrim konusunu da içine aldığını söyleyeyim. Fantastik ögeler de barındıran bu kitapta devlet, din, psikoloji, felsefe, müzik ve tarih de vardı. En başından beri bu yönüyle beni kendine hayran bırakıyor Dune serisi; her şeyiyle düşünülmüş muhteşem bir zekâ ürünü!
Serinin ilk kitabından beri dikkatimi çeken bir şey var; bu evrende kadına verilen değer. Bu değeri dördüncü kitapta da gördük. İmparator, "Balıklarla Konuşanlar" adında sadece kadınlardan oluşan bir askerî kuvvete sahipti. Frank Herbert'in kadına verdiği değerin yansıması kesinlikle.
Konuşacak, anlatacak çok fazla şey olmakla birlikte seri kitapları yorumlamak, incelemek oldukça zor.
Aklımda kalanlarla, bana hissettirdikleriyle bir şeyler yazmaya çalıştım.
Bakalım Dune Sapkınları'nda beni neler bekliyor.
Dune serisine gerçekten kapıldıkça devam etme isteği oluyor insanın içinde.Bu kadar sürükleyici bir dünya yaratan yazara gerçekten hayranlık duyuyorum.Tavsiye edebileceğim sürükleyici bir kitap kitabın özellikle son 200 sayfası aktı gitti.