Uzun zaman önceydi. Mor Bar’da yalnız başıma pinekliyordum, önümde koca bir bira şişesi, yaşamı sorguluyordum. Sarışın, gözlüklü, normal sayılabilecek biri gelip yanıma oturdu. Sigarasından derin bir nefes çekip dumanlarıyla halkalar oluşturuyordu. Sonra o halkaları gösterip bana el işaretleriyle bir şeyler ima etmeye çalıştığını kavradığımı hatırlıyorum. Böyle anlarda aklıma hep şişeye oturtma seansları gelir nedense. Adam kaşını- yordu ve ortam kesinlikle kaşınanlara uygun bir ortam değildi. Biramdan bir yudum alıp şişeyi gösterdim. O da bana bacağını gösterdi. Ben de ona ilerideki bira fıçılarını gösterdim. Adam sinirlenip cebinden silahını çıkardı, masanın üzerine koydu. Oyun şekil değiştirmişti. Doğal olarak bu hamle karşısında “üç buçuk atmanın evrensel tarihi” üzerine nesnel saptamalarda bulunuyordum.
