Dünyanın Uğultusu
Behçet ÇelikQuotes
İnsanlar kendilerine dayatılanlarla mutlular. Birbirlerine benzemek için yarışıyor, benzeştikçe yaşadıklarını sanıyorlar.
Bazen küsmek iyi gelir insana. Başkalarına küsmek kendine dönmektir, kendine sarılmak, kendini sevmektir. Kendi dikenleri batar insana böyle anlarda. Yine de bu dikenlerin battığı yerden akan kirli bir kandır, aktıkça arınır insan.
Sayfa 156Kitabı okudu
...hayatta olmanın başka nedenleri olmalıymış gibi gelmeye başladı. Bir canlı türünün sadece yemek içmek, bunları yapabilmek için türdeşlerini yok etmek, yaşadığı gezegeni günbegün mahvetmek dışında nedenleri de olmalı.
Sayfa 230Kitabı okudu
Biliyordu, bilmenin hiçbir şeyi değiştirmediği bir çaresizlikle biliyordu; kendi güçsüzlüğüne, kendi korkaklığına taktığı kulptu "kader".
Sayfa 240Kitabı okudu
Bu adamı sevip sevemeyeceğini kendine açıkça soruyordu artık. Bir yandan da saçma görünüyordu bu soru; aşkın böyle hesaplarla, sorularla, sorgulamalarla ulaşılacak bir şey olmadığına inanırdı- aşka inandığı zamanlarda.
Sayfa 171Kitabı okudu
Mutluluk zihnin yarattığı bir kavram, bana sorarsan. Hayatta, yaşadığımız dünyada mutluluk diye bir şey yok; kafalarımızda yarattığımız bir kavram, Tanrı gibi. Var da diyemezsin yok da... Bir yerlerde olabilir, ama insanların arasında olmadığı kesin.
Sayfa 148Kitabı okudu
Ne sevdiği belliydi, ne sevmediği...