Asıldığı duvara dargın bir poster gibi gözlerin
Yanılgılarında çağıldayıp duruyor hikayen
Ellerinle perdeliyorsun yorgun yarınlarını
Kendisinden başka gidecek bir yeri yok yanlızlığının
mutlak bir dönüşe imanla uğurlamışsın onu içinden
gidenlerin elbet geri geleceğine olan bir ümitle
tan yeri kızıla boyarken gözlerimizi şafakla birlikte
yorganı hınç ile çekmişsin başına hep aynı kederle
öfkesiyle gitmiş giden
fısıldamışsın hikâyeni kör bir kuyuya
biliyorum cevap vermek zor
nasıl inanacaksın bu dünyaya