Açıkçası hiç tarzım olmayan,tam olarak ne anlatılmak istendiğini anlamadığım,tür olarak sınıflandıramadığım bir kitap oldu benim için.
Sayfaların bir kısmı 3-4 cümleden ibaret idi.
İnanılmaz melankolik,hayattan ve insanlardan bezmiş , bunalım barındıran ve kopuk cümleler vardı kitapta.
Sanki masa başına oturulup 1 saatte akla gelenler karalanmış gibiydi.
Belki yaş itibari ile, duygu bocalaması yaşanan dönemde genç arkadaşlarımız okursa bu melankolik havayı beğenebilir, ne diyeyim
Okuduğum bazı yorumlarda, bu kitabın motivasyon anlamında çok fayda sağlayacağının dile getirildiğine şahitlik ettim. Sürekli isyan ve ölümü ön planda tutan cümlelerin neyi motive edeceğini açıkçası anlamlandıramadım.
Herkese saygı ama kendime daha çok. Üzgünüm
Söyleyeceklerim bu kadar.
