Kitap Osmanlı'nın zengin demografik yapısını çok iyi yansıtıyor. Her ne kadar Ahmet Mithat'ın karakterlerine tiplemeler olarak bakılsa da karakter oluşturmada temel unsurları yakaladığını söyleyebilirim. Öykünün atmosferi de çok hoş. Beyoğlu, Galata, Boğaziçi tasvirleri ile nostaljik bir yolculuğa çıktığınızı hissediyorsunuz. Edebiyatın önemli bir gücü bu. Tarih anlatımı yapmıyor ama toplumun resmini olduğu gibi bugüne taşıyor.
Kitabın ad "Dürdane Hanım" ancak öykü boyunca olaylar dizisini sürükleyen ana karakter Ulviye Hanım.
Ulviye Hanım'ın komşusu Dürdane Hanım'ın evini telefonla dinlemesi bana Guy de Maupassant'ın The Radio öyküsünü hatırlattı. Bir etkileşim olması ihtimal dahilinde.
Ayrıca Ulviye Hanım'ın erkek kılığına girmesi, bir ekip örgütlemesi, mümkün olan imkanlar dahilinde teknolojiyi en iyi şeklide kullanması bir tür "mission impossible" havası veriyor. Edebiyat açısından feminist teori ile de okunabilir.
Ben kitabı beğendim. Sadece final kısmı zayıftı. Yani aşk varsa ölüm de olsun düşüncesiyle bir final hazırlanmış. Bu da sanırım Romantizm etkisi. Sırf edebiyatımızın köşe taşlarından biri olan Ahmet Mithat için bile okunabilir, tavsiye ederim.
