Bahane oluyorsun yazmama,
Sana aşık olduğum günden bu yana, yazıyorum sensizliği anlatan her sokak başında.
Bir insan yazarak nasıl yok olur, anlayamazsın.
Kimsesiz vakitlerde, nereden geldiğini anlayamadığın yalnızlık seni savurduğunda; tutunamayacak bir sen bulamadığımda yazıyorum işte…
Bahane oluyorsun yazmama,
Az bucak ötekileşsem, yorgunluğa doğru kayboluyorum, yaşayamayacak halde buluyorum kendimi, gücüm yetmiyor hayal kurmaya; dökülüyorum kağıtlara… hayat beni kaybetme korkusunun merkezine yerleştirdiğinde, sağlı sollu terk edildiğimde, göz yaşlarım yüzümü tahriş ettiğinde, o vakitlerde; ne yanlış imlalar umurumda oluyor, ne de kendim.
Uyumaya yeltendiğimde uykusuzluğa kapılıyorum ya; işte o vakit bahane oluyorsun yazmama…
(Gecedir , ne yazdırırsa yeridir...)
