Bir kitabı çok sevince, deli gibi sevince, çılgınlar gibi sevince yorum yapmakta zorlanıyorum. Ama bu kitap çok güzel! Bu yazarın aklından geçenler çok ama çok güzel. Renkli göğün altında ilk göz ağrım, bu yüzden düşlerini yakalayı ondan bir milim daha az sevmiş olabilirim ama bu ne kadar sevdiğim gerçeğini değiştirmiyor.
Hayatın gerçeklerini, tarihi bir olaydan esinlenerek böyle güzel yazabilecek kaç insan tanıyoruz? Böyle yazdığı sürece ne yazsa okurum, insanlara zorla okuturum.
Kitap 1906 senesinde, San Francisco'da geçiyor. Bu kitap Çinli bir ailenin büyük çocuğu Mercy, onun harika karakteri, fikirleri, hayalleri ve yaptıkları hakkında bir kitap. Irkçılığı, cinsiyetçiliği, insani değerleri nasıl yitirip nasıl kazanabildiğimizi, aile sevgisini ve dünyanın en nahif aşklarından birini anlatıyor. İçinde o kadar çok güzellik var ki okurken kalbim kırıldı. Mercy'i çok sevdim, bağrıma bastım. Tabii Tom'u da öyle. Yorumu yazarken bile gülümsüyorum, düşünün artık.
Mutlaka kitaplarını okuyun, bu yazarla tanışın. Bir insanın bu kitabı sevmemesinin tek açıklaması bence roman okumayı sevmemesi olabilir, o kadar iddialı konuşuyorum. Okuyup sevmeyenler beni bulsun, bir sorayım sebebini. Çünkü cidden aklıma bir şey gelmiyor.
Okuyun, okuyun, okuyun.
