Düşman Geliyor Top Başına
Ahmet Cemaleddin SaraçoğluSözler ve Alıntılar
Ertesi sabah Boğaz'ın karanlık suları üzerinde üç büyük yapı tabakası görülüyordu. Bunlar tıpkı kabristanlardaki mezar taşları gibi, Türk mermileri altında sulara gömülüp batan düşman zırhlılarından arta kalan nişanelerdi.
Sayfa 27 - YeditepeKitabı okudu
"Zira on gün kadar evvel Türklerin Nusrat mayın gemisi bir gece gizlice "Erenköy"'ün önüne kadar yükselip taşıdığı kadar mayını o sulara dökmüştü ki İngilizlerin bundan zerre kadar haberleri yoktu ve onlar bu havaliyi taramış olduklarını sanıyorlardı."
Sayfa 32 - YeditepeKitabı okudu
Kendisiyle, müttefiklerinin serbest bir bağlantı kurmasını engelleyen Çanakkale Zaferi, çarlığın mezarını kazdı ve bizlere sonuçta doğuda zafer kazanmayı sağladı.
Sayfa 13 - YeditepeKitabı okudu
Hücum tekrarlanmadı, zira Amiral “De Robeck” bu teşebbüsün hiçbir muvaffakiyet ümidi vermeyeceğine süratle kanaat getirmişti. Bahriye Nazırı Mister “Churchill”, hücumun tekrarlaması hakkında bir emir hazırladıysa da, Amirallık dairesi birinci lordu Amiral “Fisher” bu emrin gönderilmesine mâni oldu; bu suretle de “De Robeck”in hareket serbestisi sağlanmış oldu. “De Robeck” ise cevap olarak: “İstihkâmların yalnız gemi toplarıyla susturulmalarının imkânsız olduğu gibi mayınların da evvelce zan ve tahmin olunduğundan daha ciddî ve tesirli bir tehlike teşkil ettiğini” bildirdi ve bu suretle Çanakkale’nin yalnız deniz kuvvetleriyle zorlanması fikrinden 23 Martta kat’î olarak resmen vazgeçildi...”
Fakat bizi batmadan kurtaracak ancak bir mucize, bir keramettir Halbuki asrımızda mucizeye, keramete bel bağlayacak safdiller de pek kalmadı. Lamı cimi yok, batıyoruz...
Sayfa 69 - YeditepeKitabı okudu
Biz, muhterem İngiliz muharririnin bu kadar çok kullandığı “eğer”lerine, İranlıların şu atalar sözü ile mukabele edeceğiz:
“Eğer” ra bâ “meğer” izdivac kerdend,
Ez işân peçe şüd: “Keşki” nam...
Bunun açık Türkçesi şudur:
“Eğer" ile “meğer”i evlendirdiler,
Onların “Keşke” adlı bir çocukları oldu.
Biz, muhterem İngiliz muharririnin bu kadar çok kullandığı “eğer”lerine, İranlıların şu atalar sözü ile mukabele edeceğiz:
“Eğer” ra bâ “meğer” izdivac kerdend,
Ez işân peçe şüd: “Keşki” nam...
Bunun açık Türkçesi şudur:
“Eğer" ile “meğer”i evlendirdiler,
Onların “Keşke” adlı bir çocukları oldu.