Efsanelerin hakkını yemeyelim. 20. Yüzyılı böylesine çılgın girişimlerle kana boğan bu hülya ve hayallerin sorumlusu elbette efsaneler değildir. (…) Ama efsaneler, tüm aklı eleştirisiz ve denetimsiz egemenliğine aldığı anda, bir halk, bütünüyle bir sabit fikrin saplantısında çılgınca bir girişimle son aşamaya kadar giderse, beklenecek tek bir son vardır, o da şüphesiz trajik bir sondur…