-Bazen dünyayla savaşır insan, kendisiyle barışmak için. -Beyni paraya kilitli, düğmeleri ağaya ilikli aydın olmaz. -İnsan olana, som altındır bir çocuğun çakıl taşları. -Hiçbir yokluk, anne yokluğuyla boy ölçüşemez. -Karanlık, ancak ışıkla yıkanır. -Nasıl da serinler güneş ışığı suya değince. -Önce yüreğinden üşür insan. -Sevgiyle yoğrulmayan, sevgiyle doyurulmayan bir dünyada barış ağacı yeşermez. -Yaprak dala, insan insana tutunur.

Yazar:

Tahsin Özmen

Türler:

Edebiyat,

Şiir

#387 Şiir türünde

Tahmini Okuma Süresi: 12 sa. 18 dk.Sayfa Sayısı: 434Basım Tarihi: 2018Yayınevi: Karina Yayınevi

ISBN: 9786052320389Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Yorumlar ve İncelemeler

Mikail Balcı

@Ogretmen_Okur·

434 syf.

· Kitabı okudu

·

Puan vermedi

·

7 günde okudu

Öyleyse susmak niye, çocuklar uyumuyor ki; ölüyor, ölüyor!

"Ne çocuk işçiler, ne çocuk gelinler, ne çocuk mülteciler, ne çocuk ölümler olsun." Şair kimdir? "Hayal gücü geniş olan, duyarlı, duygulu kimse," diyor güncel sözlük. "Duyarlı"... Anahtar kelime bu olsa gerek! Bana kalsa dünya duyarlılığını dizelere aktaran kimse derdim. Dünyada akan kana, çocukların gözyaşlarına

devamını oku

Düşünmek Yaşamın Pasını SilmektirTahsin Özmen · Karina Yayınevi · 2018513 okunma

25 incelemenin tamamını gör

Reklam