Her gün bir şeyler bitiyor ve yerine yenileri başlıyor. İnsan çoğu zaman sedece seyrediyor olan biteni… Kendi hayatının filmini seyreder gibi. Bazen kendinin bile yabancısı olduğun bölümlerin içinde buluyorsun yüreğini. Orada olman gerektiğini ve iyi ki de orada olduğunu ancak yıllar sonra anlıyorsun. Bir eksik ya da bir fazla değil, hepsini yaşaman gerektiğini zamanın geçişiyle daha da iyi fark ediyorsun. Kaç kerede anladığını ise, ancak O biliyor.