Bu sıralar okuduğum psikolojik kitaplar arasında en beğendiğim oldu. İnsanın hayatında bir amacının olmasının etkilerini anlatıyor. Yapılan araştırmalarda yaşamının anlamını keşfeden ölümüne bir hafta bile kalsa huzurla geçirirken zamanını, öbür tarafta intiharla sonuçlandığını görüyoruz. Mutluluğun amaç haline geldiğinde kaybedileceğini, duygularda niyet olmaması gerektiğini.. En en önemlisi paradoksik niyet. Hıçkırmayı durdurmak için hıçkırmaya çalışmanın işe yaradığını öğrendim. Mesela sosyal ortamda engellemeye çalıştığınız, rahatsızlık veren bir tikiniz, düşünceniz varsa onu daha fazla yapmaya çalışarak bu sorundan kurtulabilirsiniz. Gözümü en fazla ne kadar kırpabilirim diye mizahi bir abartıyla çözümleniyor. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Dili çok ağır değil, ilgilisi de okuyabilir.
