açıkçası kitabı sevdim. yazarın yargılayıcı üslubuna ve kitaptaki tutarsızlıklara rağmen sevdim. dostoyevski'nin zayıf ruhlara olan takıntısını kabullendim sanırım. bu insanlar bizi kızdırsalar da 'yok artık' dedirtseler de dünyamızın bir parçası olmaya devam ediyorlar. o yüzden belki bu kitapları okusak ve sempati besleyemesek de biraz anlamaya çalışsak iyi olur diye düşünüyorum. kitabın dili hakkında diyecek pek bir şey yok. yazarın diğer kitaplarından çok da farklı bulmadım. keşke kurgu daha tutarlı olsaymış.
(Hafif bir spoiler içerir)
Arkadaşımın bu kitabı birlikte okuyalım demesiyle gittim kütüphaneden aldım. Kitapta öyle karmaşık bir olay yok. Başta normal gibi gözüken bir olay Dostoyevski'nin ellerinde yoğrulmuş, kıvama getirilmiş. Aslında eline aldın mı bir günde bitirilecek kitap ama neden anlamadım 15 gün kitap elimde dolandı durdu bir bitmedi. Yazar biraz kitabı merak duygusu üzerine kurmuş. Her bölümde olayları biraz daha açıyor. Bu da bu durgun kitabı biraz daha okunası yapmış. Kitapta Pavel diye bir ahlaksız adam var okurken göreceksiniz git gide soğuyacaksınız bu adamdan. 50 yaşını geçmiş bu dazlak adam torunu yaşındaki, hala şeker versen eline sevinecek kızlardan ilgi duyuyor. Bu olay bu adama garip gelmiyor ama talip olduğu 16 yaşındaki kızın 19 yaşında bir nişanlısı olduğunu öğrenince ne hikmetse bu adam "bu genç daha kendine bakamaz ki" diyerek garipseyebiliyor. Demek bir bizim nesil bozuk değilmiş(!) Neyse ya fazla kitabın içeriğine girmeyeyim. Son olarak kitap muhteşem diyebileceğimiz bir kitap değil ama kötü diyebileceğimiz bir kitap da değil. Kısa zaten. Vaktiniz varsa alın okuyun derim. Arkadaşıma da bir Dostoyevski kitabı daha bana okuttuğu için de ayrıyetten şükranlarımı sunarım.
Spoiler içerir
Vize sunumumda Dostoyevski'yi temelden araştırma fırsatı buldum. Bu kitabında bilmeden kendini ve gelecekte yaşayacaklarını anlatıyor. Öyle bir mistikliği var. Dostoyevski ilk karısı öldükten sonra sırf yalnız kalmamak adına sevmediği ikinci karısıyla evlenir. Kitaptaki kadın budalası olan karakterde aynı sebep ile kendine bir eş arayışına giriyor. Dosteyevski 2. karısından olan çocuğunu tamda hayattaki amacını bulduğunu zannederken kaybeder. Velçaninov'da birden bir kızı olduğunu öğrenir ve ona doyamadan kız vefat eder.
Bir çok yerde bu benzerlikler başkasının dikkatini çekmedimi acaba diye araştırdım fakat bulamadım. Şimdilik benim keşfim sanırım :)
Zayıf bir karakter olan Pavel, karısının aşığından olma kızını büyütür. Sonra bir tanıdık olan Velchaninov ile karşılaşırlar. Hayatları karmaşık bir hal alır. Çünkü Velchaninov da karısını tanımaktadır. Ebedi koca olan Pavel, kendi kimliğinde kaldığı zaman bunalımda, derbederdir. Bu yüzden mutlaka evlenip bir kadının parçası olmak ister. Baştan sona psikolojik tasvirlere şahit oluruz. Güzel, zorlamayan bir kitap. ^^
Konu olarak Eşlerin sadakatini anlatan başarılı bir Dostoyevski romanı. Evli Hanımların Kocalarına Okutmak istediği bir kitap gibi geldi. Ömrünü Eşine sadece iyi bir koca olmak için adayan bir erkeğin yaşadıklarını kendi mutluluğundan daha çok eşinin mutluluğuna önem vermesini Dostoyevski farkıyla okumanızı öneririm. Her Kadın Kendisine Ebedi bir Koca ister.
