“Ey ademoğlu, ayağınla bastığın yer, biraz sonra kabrin olacak. Ademoğlu, sen günlerden oluşmaktasın. Bir gün bitip tükendiğinde, senden de bir parça bitmiştir. Ademoğlu, annenden doğduğun günden beri ömrünü yok etmektesin”
[ibn Asâkir, Tarih-u Dımeşk, 47/170]