Niçe'nin otobiyografisi denebilecek bir metin, kendisini biraz daha tanıyabilmek anlamında benim için faydalı bir okuma oldu.
Kitaptaki fikirlerden benimsediklerim oldu. Bunlardan en önemlisi, okumaya bir yerden sonra dur deme düşüncesi. İlk başta kulağa aykırı geliyor ama biraz irdeleyince burada bir öz olabilir. Şöyle ki, yazar okumayı başkalarının fikirlerini takip etmek olarak alıyor ve anladığım kadarıyla (benim kelimelerimle) şunu diyor: "Sonuçta esas olan kendi fikirlerinizle ortaya çıkmaktır, bunu başarabilmek için okumaya bir yerde sınırı çekmeniz ve 'bundan sonra kendi fikirlerimle savaşacağım' diyebilmeniz lazım gelir".
E mantıklı. Bu aynı zamanda benim okuma anlayışımla da paralel. Yani ilgilendiğin konuda yazın dünyasını tara, alacağını al, konuyu kapat (en azından kapatmaya çalış), (varsa) yeni konuya geç. Evet, bu kitabın benim bu düşüncemin somutlaşmasına katkısı oldu diyebilirim.
