Bizim insanımız uzun yazılan sevmez okumaz, o yüzden kısa yazacağım.
*19.yy Rusya’sının siyasi ve toplumsal yapısını anlatan Dostoyevski her kesimi eleştirmiş: Başta Nihilistler olmak üzere, liberaller, sözde aydınlar, halktan kopuk burjuva, değerlerini yitirmiş halk, ateistler, dini bilmeyen ve kullananlar, sözde sosyalistler, kokmuş yönetim anlayışı ve güç için insanların politik duygularını sömürenler, fikirlerini kullananlar. inanç eksikliğinden kaynaklanan yaşanan sıkıntılar konu edinmiş. Dostoyevski o dönemi öyle bir anlatmışki, sanki 1917 Ekim devrimini ta o zamandan haber veriyor gibi hissettim.
*Bence, Karamazov kardeşlerden sonraki en iyi kitabı.
*Kitaptaki karakter o kadar güçlü işlenmiş ki, insanı okurken etkiliyor.
• Vicdan denen duygunun ne kadar güçlü olduğunu gördüm. Bir insanda vicdan duygusu yoksa o insandan herşey beklenir.Hani bir yazar demiş ya,; Vicdan insanın içindeki tanrıdır diye bu kitapta çok güzel anlatılmış. Vicdansız strovgin.
• Babasından nefret eden pyotr seni unuttum sanma, vicdansızsın! Hangi siyasi fikir, insanın babasını öldürmek isteyecek kadar büyük olabilir. ( Öldürdü demiyorum) .
• Alıntı ile bitiriyorum; ....Sevgiden daha değerline ne olabilir. Sevgi, var olmaktan, yaşamaktan daha önemlidir. Sevgi, varoluşun tacıdır ; öyleyse, varoluşun, sevginin önünde baş eğmemesi mümkünmü ?
