Ernesto'nun çalışma arkadaşı şöyle anlatır, "Bazen öğleden sonraları orada bir taşın üstüne oturur okumaya başlardı. Ne okuduğunu bilmiyorum çünkü o zamanlar harfleri bile bilmiyordum, gidip kendisine sormak da istemiyordum. ama orada oturmuş okurken at sineklerinin gelip onu soktuklarını, onun ise kitaplara müthiş bir şekilde gömülü olduğundan dolayı neredeyse hiçbir şey hissetmediğini hatırlıyorum."
Sayfa 33 - Yazılama Yayınları