İletiler
SAVAŞ ve İNSAN...
Jean-Paul Sartre'ın da, 
Albert Camus'ün de, 
André Malraux'nun da bütün yaptıkları, sürekli olarak, savaşın, tam ölümün önüne götürüp orada bir uçuruma, daha fenası, dosdoğru üstüne gelen bir çığa baktırdığı insanı çizmek, anlatmak, yaşatmaktır.. Evet, Sartre'ın egzistansiyalizmi, çağa bakmaktır. Camus'ün absürdü, insanın önüne dikilen, çıplak, yalçın, gökdelen bir buzdağıdır. Malraux'nun "insan şartları"ysa tabiatın çelik ağı, sert şartlar. Hepsi aynı canavarı görüyorlar aslında. Biri ona bunalış derken, öbürü absürd diyor. Biri veba derken, öbürü ahtapotun kolları gibi insanı saran şartlarda buluyor onu... Bir diğeri göğün sahrasında, gecenin içinde gözleri yanan bir dev gibi görüyor; ##$##yazarSeolar:i298.$$#$$
Sezai Karakoç, 
Edebiyat Yazıları 2, sh 98-99, Üç Çağdaş Varoluşçu -Sartre, Camus, Malraux-, Büyük Doğu 1964, Diriliş Yayınları
NECİP FAZIL ve SEMBOLİZM ...
- "
Necip Fazıl Kısakürek'i Batılı anlamda bir sembolist şair saymaya imkân yoktur! Gerçi şiirinde sembolist bir yapı zaman zaman göze çarpmaktadır. Ama, bu, Batı şairinde daha çok bir estetik ve poetik kaygı olduğu hâlde, Necip Fazıl'da hakikati arama ve bulma cehdinde ruhun zaman zaman büründüğü renk ve çok defa da aştığı üslûp vak'ası olmaktan başka bir şey değildir. Sembolizm, 
Stephane Mallarme'yi müziğe, 
Paul Verlaine'i arzu sislerine, kâinat sembolizmine, 
Paul Valery'i mücerredin sükûnetine, 
Arthur Rimbaud'yu nefsle ruhu ayıran cidarın titreşimlerindeki arı uğultusuna, arı oğulu lirizmine ulaştırmıştır. Necip Fazıldaki sembolizm ise, Bu âlem anlayışının ötesinde, ruh dünyasını tasvir araçlarından ve imkânlarından biridir..."
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 64-65, Necip Fazıl'ın Şiiri I, -Diriliş 1970- Diriliş yayınları
NECİP FAZIL ve NAZIM HİKMET...
- "Merkez Necip Fazıl Kısakürek'in şiiri olarak alınmadığı için Cumhuriyet sonrası şiirimizin gerçek yorumu yapılamamıştır. Bir kesim 
Nazım Hikmet Ran'ı Cumhuriyet dönemi şiirinin açıklanması için bir anahtar şair olarak almak istedi. Oysa, Nazım Hikmet Ran, içerden çıkan değil dışardan gelen, arûzu boyuna soyunup heceyi boyuna giyinmeye çalışan geç kalmış eski ve yabancı bir Âkif gibidir. Sağladığı cezbe ordan gelmekte ve bu cezbenin çarçabuk kayboluşu da buradan gelmektedir..."
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh89, Necip Fazıl'ın Şiiri III, -Diriliş 1974- Diriliş Yayınları
"MUTLAKÇI" ŞİİR ve DÜZ HAYAT...
Ahmet Hamdi Tanpınar, Necip Fazıl Kısakürek ile 
Yahya Kemal Beyatlı arasında gider gelir. 
Ahmet Kutsi Tecer halk şiiri ile Necip Fazıl Kısakürek arasında. Daha sonra "Mutlakçı" şiir döneminin kırılışı başlar. 
Ahmet Muhip Dıranas, kelimelerin büyülü sanatını kullanarak bu şiirin mumya ve heykel dönemini yaşar. 
Cahit Sıtkı Tarancı, bu şiirin duygu aracılığıyla çocukluk dönemine doğru inişi, 
Fazıl Hüsnü Dağlarca ise düşünceye doğru düşüşüdür. 
Orhan Veli Kanık akımı, işte, bu, merkezi Necip fazıl şiiri olan "Mutlakçı" ekole karşı, düz hayat tarzının başkaldırışıdır..."
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2 sh 89, Necip Fazıl'ın Şiiri III, -Diriliş 1974- Diriliş Yayınları
SIĞ ve FAKİR...Jean-Paul Sartre'ın felsefesi, felsefî sistemler içinde 
Soren Kierkegaard ve 
Martin Heidegger felsefelerinin yanına konuyorsa da, bu işin literer yanıdır. Aslında Sartre'ın önemi teorik olmaktan çok pratiktir. Yoksa Kierkegaard'ın o konkre ve derin iç yaşayışı ve Heidegger'in o abstreler uçurumunun yanında çok sığ ve fakir kalır Sartre'ınki. Ama aksiyonda, bütün egzistansiyalistleri geçtiyse, Sartre bunu, o felsefeden, çıkardığı ve zamana uygulanabilir metoduna ve onu uygulamadaki başarısına borçludur...
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 100, Üç Çağdaş Varoluşçu -Sartre, Camus, Malraux-, Büyük Doğu 1964, Diriliş Yayınları
SARTRE'IN VAROLUŞÇULUĞU...Jean-Paul Sartre'ın bütün felsefesi, güvensizlik metafiziği, aşırı ihtiyat sistemidir. İhtiyat, bir esas oluşun sadece şartı olduğu hâlde, Sartre'da bizzat oluştur artık. Mezarlıktan geçerken ödü patlayan bir adamın, kendi kendine boyuna, "sen korkmuyorsun, kendine güven. Sana zarar verecek hiçbir şey yoktur" diye tekrarlamasıdır, Sartre'ın varoluşçuluğu.
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 100, Üç Çağdaş Varoluşçu -Sartre, Camus, Malraux-, Büyük Doğu 1964, Diriliş Yayınları
ÖLÜM ve HAYAT...
- "Felsefesi gereği, Jean-Paul Sartre, Albert Camus'den daha elâstiki. Kâh bir bloka, kâh öbür bloka yanaşıyor. Akış içinde, kombinezonlar yapıyor. Camus ise, felsefesi dışındaki görüş ve hareketleri reddediyor. İkisi de ate. Ama, biri, insanı çeviren şartların sertliğine aldanarak; öbürü, şartlar önünde, insanın direniş gücüne. Biri ölüme bakarak, öbürü hayata...
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 98, Üç Çağdaş Varoluşçu -Sartre, Camus, Malraux-, Büyük Doğu 1964, Diriliş Yayınları
SARTRE ve CAMUS...Jean-Paul Sartre ve Albert Camus , bu iki düşünce ve sanat adamı, bu iki arkadaş, bu iki dost ve nihayet bu iki ayrılan adam. Sartre'nin "Bunaltı"sına karşılık, Camus'nün "Yabancı"sı,çağımızı, insanının portresini ve çektiği sıkıntıyı veriyor. Birinin teorik plânda "Varlık ve Hiçlik" adlı eserine karşılık, öbürü "Sisiphe Efsanesi"ni koyuyor. Birinin aksiyoncu yorumu "Başkaldıran İnsan", öbürünün "Materyalizm ve Devrim". Birinin romanı "Veba"ya karşı, öbürünün "Hürriyet Yollarında"sı.
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 97, Üç Çağdaş Varoluşçu -Sartre, Camus, Malraux-, Büyük Doğu 1964, Diriliş Yayınları
NECİP FAZIL ve BAUDELİARE...
- "Çok yönlü bir şiirin sahibi bulunmakla beraber 
Charles Baudelaire'de daha çok sığınılan dünya, ten hazlarının, afyonun, bayıltıcı kokuların insanı kendinden kaçıran dünyasıdır. O, alelâdeyi bu araçlarla kırmak ister. Necip Fazıl Kısakürek'in şiirinde ise, "ezel fikri" ve "ebed duygusu"dur gidilecek, aranılacak ülkenin özelliği. Batı şairlerinde kendi iklim ve yerlerinden kopuş ve kaçış önemlidir..."
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 62, Necip Fazıl'ın Şiiri I, -Diriliş 1970- Diriliş yayınları
KARINCA PLATFORMU...
İlhan Berk ikinci yeni şiirine bir parça da 
Sait Faik Abasıyanık'a uygulayarak, şiiri S. Faik'e ayarlayarak vardı sanıyorum. (Kitabında ona bir ağıt yakmak haktanırlığını da unutmadığını belirtelim). Sonra, bir dünya görüşünün borazancılığını yapmamış, belki onu çok uzaktan hatırlatan, bir karınca platformunda insana ve tabiatla ilişkilerine bakmıştır..."
Sezai Karakoç, Edebiyat Yazıları 2, sh 33, Galile Denizi, Diriliş 1960, Diriliş Yayınları