Eğik ehramlar yazısında kendi kendini tartıp değerlendiren batı edebiyatının bir yerde tıkanıp, durgunlaştığını ve kabuğundan çıkması gerekerek nobel ödülünün Müslüman ülkeye verilmesi ve İsrail karşısında döktüğü soğuk terlerden bahsediyor. Bununla beraber Mısır kültürünü ve geçmiş bağlarını bizim kadar koparmadığını anlatıyor.
Yahya Kemal’i anma yazısında Yahya Kemal’in inançsız olduğu, bir takım inanmayanlar kendi yüzünü onda göstermek istediği. Üstad Sezai Karakoç ise bu yanlışları düzeltip taşları yerine oturtmuştur.
Mehmet Akif ve dolayısıyla yazısında şair/şairlerin gerektiği değeri vermediğimizi yakınmakta Karakoç. Televizyonlarda tarihsiz, anlamsız dizilere çok önem verilmekte ve çevrenin bunu örnek alması ve gittikçe bu çevrenin artıp, çoğalması. Şairlerimizin ise sadece öğrencilerin zaruri ders kitaplarında karşılaşacağından, ölüm yıldönümünden hatırlanmasından, bunlarda olmasa hatırlamak güç olacak diyor Üstad Karakoç.
Dante/Rimbaud İslam yazısından şunu söyleyebilirim, batı edebiyatına da çok hakim Üstad Sezai Karakoç.
Bağdat kuşatmasında şiirle yazışmalar kısmı ise edebiyatın önemi vurgulanmış, kitaba ayrı bir renk ve keyif katmış. 
