Sözler ve Alıntılar
Edgar Allan Poe
Gooder'a göre, Poe'nun, edebiyatın hakikati hakkındaki kuramının can alıcı noktası, betimlemelerin gerçekliğinde ya da eylemin gerçek dünyada bir karşılığı olup olmamasında değil, "sözcüklerin birbirleriyle uyumlu biçimde sıralanmasında ve bunun, okuyucunun zihninde uyandırdığı etkide yatar.
Poe'nun biçimsel kaygısı, dış gerçeklikle bağını yitirdiği için tek kaynağı dil olan, neredeyse olağanüstü bir kendi kendinin bilincinde olmadan doğar."
Sayfa 24 - Boğaziçi Üni. Yayınevi, 1. Basım, 2010
Kendini Gerçekleştiren Kehanet
Kehanet öyküsü, bir vaat diliyle başlayıp bu vaadin anlatıda kaçınılmaz olarak yerine getirilmesi yönünde ilerlediğinden, bir öyküye kehanetle başlamak, Oedipus'ta olduğu gibi, öykünün sonunu baştan söylemektir.
Sayfa 32 - Boğaziçi Üni. Yayınevi, 1. Basım, 2010
Anlamadığımız şeyleri "saçma" addetme eğilimimize bir örnek
Bilgi dolu biri, anlamsız gibi görünen bilgi kırıntılarının aslında önemli olduğunu, gizemli duran şeylerinse bir bağlama oturtulduğunda ve analojileri fark edildiğinde anlamlı olduğunu sezebilir.
Poe'nun yarattığı bilge dedektif/okur, bir metni metinlerarası okuduğu için onu anlamlı bir biçimde yorumlayabilen bir süper okur imgesidir.
Sayfa 48 - Boğaziçi Üni. Yayınevi, 1. Basım, 2010
Poe'ya göre zihin, simetriyi ve tutarlılığı arzular; hakiki olan, tutarlı ve bütünleşmiş olandır. Bu nedenle mükemmel bir tutarlılık, mutlak bir hakikattir.
Bu hem Poe'nun işlediği temel temalardan biri hem de öykülerinin teknik gerekçesi olmuştur.
Sayfa 31 - Boğaziçi Üni. Yayınevi, 1. Basım, 2010