"Hasta adam" Osmanlı, Siyonistlere neden direniyordu?
Parayı alıp, dış borçları ödeyip, ülkeyi rahatlatabilirdi!
Ancak sorun Filistin'in stratejik önemindeydi.
Filistin, Makedonya gibi Osmanlı Devleti'nin hassas yerleşim yerlerinden biriydi. Batı'nın, Hindistan ve Uzakdoğu'yla olan ticaretinde önemli bir kapısıydı. Bu nedenle Filistin, Osmanlı için vazgeçilmez öneme haizdi. Bu arada II. Abdülhamid ile Theodor Herzl'in görüşmeleri sürerken, 1904'te Herzl öldü ve temaslarıyla birlikte tüm çabalar yarım kaldı.
Theodor Herzl öldükten sonra Siyonistler fikir ayrılığına düştü. Ama Siyonizm'den vazgeçmediler. II. Abdülhamid nezdinde girişimleri sürdürürken, Emanuel Karasu, Nesim Russo ve Nesim Mazliyah gibi İttihatçılarla da destek teması içindeydiler.
Efendi: Beyaz Türklerin Büyük Sırrı
Okuyacaklarıma Ekle
TAKİP ET
Evliyazadelerin çektiği güçlük kuşkusuz Fatma Berin'e yemek yedirmek değildi. Berin'in babası İzzet Efendi'nin bir süredir bozuk olan ruh sağlığı daha da kötüye gitmekteydi. Aile önce "geçici sıkıntılar" deyip üzerinde durmamıştı. Dünya liderlerine tuhaf mektuplar yazmakla başlayan hastalık gün geçtikçe artmıştı. Ama son günlerde krizleri sıklaşmıştı.
Evliyazadeler şaşkındı.
O dönemde Manisa Emrazı Akliye ve Asabiye Hastanesi'nin Hacı Hasan adında bir başgardiyanı vardı. Izmir'de münasebetsizlik, aşırılık yapanlara "seni Hacı Hasan'a gönderirim" ya da "bu tam Hacı Hasanlık" denirdi.
İzmir'in tanınmış ailelerinden birine mensup bir kişinin akıl hastanesine yatacak olması o günlerde ayıp karşılanırdı.
Evliyazadeler bu nedenle İzzet Efendi'yi akıl hastanesine yatırmak istemiyorlardı. Ama yapacak bir şey olmadığına kanaat getiren Evliyazadeler İzzet Efendi'yi, Manisa Emrazı Akliye ve Asabiye Hastanesi'ne yatırmaya mecbur kaldılar. Güzin, Samim ve Berin babalarının başına ne geldiğinin farkına bile varamamışlardı.
Çok geçmedi, İzzet Efendi yaşamını yitirdi.
Dünyanın en zeki ve en mesut milleti Türklerdir. Geçmiş hatırlandığı zaman bunu görmek mümkündür. Fakat idarecilerin beceriksizliği yüzünden millet zulüm ve fakirlik içinde bırakılmıştır. Türk milleti diğer milletlerden hür ve mesut yaşamaya daha çok layıktır.
Sonuçta Osmanlı'da ne ıslahatlar yapıldı, ne de doğru dürüst af çıktı. II. Abdülhamid Osmanlı aydınının büyük bir bölümünü kandırmıştı. Üstelik kısa bir süre sonra Fizan, Rodos ve Bağdat'a tekrar sürgün kafileleri yola çıkacaktı.
Mücadelede inat eden Ahmet Rıza ile Doktor Nazım bu tutumları büyük saygınlık kazandılar.
Osmanlı'nın pazarı, piyasası, borsası, devletinin kasası, ordusu, kısaca ekonomik, siyasal ve kültürel hayatı yabancıların hegemonyasına geçivermişti.
Koskoca imparatorluk artık "hasta adam"dı!
Ve Osmanlı en uzun yüzyılına yorgun giriyordu...