Ömer Seyfettin’in ilk olarak 1919 yılında yayınlanan eseri olan Efruz Bey, kitabın da adını oluşturan Efruz Beyin hikayesini anlatıyor.
Ahmet Bey, kalemde çalışan, Çerkez kökenli bir annenin oğlu olan, oldukça zengin, kibar, âlim biriymiş gibi görünen bir gençtir. Oysa ne âlimliği ne de zenginliği vardır. Kimin nesi olduğunu kimse bilmediğinden herkes onun görüntüsüne kanarak saygıda kusur etmezler.
Çok muhteşem bir Roman. Yazarın ne kadar usta kalem olduğunu hayal gücünün ne kadar derin olduğunu sayfaları çevirdikçe anlıyorsunuz. Neler olduğunu neler işlendiğini yazacak değilim çünkü okumak isteyen merak eden alıp okur.
Mesele orada ki yazılanları değil de Ne kadar etkili olup olmadığını izah edebilmekte.
Anlamak istiyorsanız kendinizi kitaba verin sabırla ve merak duygusuyla okumaya başlayın.
Ahmet Bey, Efruz Bey, Aforoz Bey derken en son Firuze Hanım bile yaptık ya helal olsun. Ben şimdi ne okudum diye sorguluyorum da kendimi açıkçası. Ömer Seyfettin gerçekten de kalemini konuşturmuş. Bana bir şeyi anımsattı ama tam çözemedim de nereden hatırladığımı.
Kitabımızda farklı başlıklar içerisinde farklı hikayeler mevcut. Oldukça da beğendim. Sizlere de keyifli okumalar ve şimdiden iyi iftarlar diliyorum. Kendinize iyi bakın..
Yazar 2.mesrutiyetten 1. dünya savaşına kadar olan siyasi zaafları , gördüğü eksikleri Efruz bey üzerinden anlatıyor bir nevi . Efruz bey' li hızla değişen şarlatan tipli biri olarak çizdiği için elestireceği kişileri bu karakter üzerinden oldukça güzel şekilde hicvetmis yazar, bir nevi kalemini konuşturmuş .
Kitap 5 bölümden oluşuyor yazarın romana yakın olarak yazdığı tek öykü kitabı.
Farklı yazarlar tarafından Ömerin'in Don Kişot'u olarakta dillendirilen kitap okuyucuyu düsunmeye de yönlendiriyor.
Kitabı çok beğendim tavsiye ederim.
Keyifli okumalar.
Kitap tam bir "güleriz ağlanacak halimize" kitabı. Küçük yaşlarda ömer seyfettin'in hikayelerini okumuştum ama efruz bey'i okumak bu günlere nasip oldu. İyi ki de öyle olmuş çünkü çocuk aklımla bu kadar anlayamaz, bu kadar keyif alamazdım. Yazarın kalemini bir kez daha ispatladığını söyleyebilirim. İnce ince yermeleri muazzam. Bazı yerlerde kendimi tutamayıp kahkaha attım fakat kitabın yazıldığını tarihten günümüze bir kesim insanların hiç değişmediğini görmek, kendine ve topluma yabancı insanları tanımak biraz can acıttı. Sosyal eleştirinin yanı sıra çuvaldızı kendimize batırmamızı da istiyor yazar bizden. Ne demişler.. "çok cahilsin keşke ölsen" :)
