Efruz Bey
Ömer SeyfettinEfruz Bey Quotes
You can find Efruz Bey quotes, Efruz Bey book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Hayatta bazen öyle münasebetsiz, öyle aksi anlar oluyor ki...
"Patrida" ları olan Türkiye'yi ateşinden yanacak derecede şiddetli bir muhabbettir seven sevgili sadık "yerel Yunanlı" kardeşciklerimizi de hemen Jön Türkün alayına katıldılar. Yahudiler Balat'tan ayrı bir alay yapmış, koşuyorlar, hürriyet nümayişine yetişmek istiyorlardı. Belki, İstanbul şimdiye kadar böyle sevinçli, böyle umumi bir hareket görmemişti. 25
Sayfa 25 - Üç Harf YayınlarıKitabı okudu
Ruhundaki azametin göklere sığmayacak derecede irileştiğini, âdeta bütün kâinata inkılap ettiğini duyuyor. Kendini bu ulviyet karşısında bir nokta gibi ufacık görüyordu. İpten sıyrılarak kanayan ellerine, kabarık göğsüne, yukarı kıvrılmış siyah bıyıklarına bakıyor, burnunun gölgesinde pembe, manevi bir nurun parladığını fark ediyordu. Büyük sokaktan geniş caddeye kadar uzanan manzaraya dalıyor, hangi imparatorun bu kadar sadık tebaası olabileceğini düşünüyordu. Hayır, hayır… Onun şimdi imparatorların fevkınde bir kuvveti vardı. Ne dese şu halk, şu birbirini ezen, bağıran, haykıran taganni eden halk ne dese hemen yapacaktı! İmparatorlar değil, hatta hiçbir peygamber hayatında bu kadar sadık, bu kadar meftun bir ümmete sahip olmamıştı. Allah’la Tûr-ı Sînâ’da görüşen Musa’nın müminleri kaç kişi idi? Kız oğlan kız anasından babasız doğan, doğuşuyla mucizelerin en büyüğünü gösteren İsa’nın (a.s.) kaç mümini vardı? Topu tüfeği on iki kişi değil mi? Bu on iki kişinin içinde de bir hain çıktı. Zavallı peygamberin çarmıha gerilmemek için, şeklini değiştirerek genç yaşında göğe kaçmasına sebep oldu. Hâlbuki şimdi bütün İstanbul, yani bir milyon kişi ona tabiydi, ondan doğan güneşe tapıyorlardı. Sokaktaki uğultu büyüyor, büyüdükçe musikileşiyordu. Ahmet Bey bir an, eskiden tanıdığı bir ahengin yükselir gibi olduğunu zannetti. Evet, evet.. Bu havayı tanıyordu.
Eski bir mefhumun, bir itikadın, bir zannın iflasına, bir fikrin ölümüne "tecrübe" derler.
Sevgili Efruz!
Hayatından şu birkaç levhayı yazarken ihtimal biraz mübalağacı göründüm. Ne yapayım? Bu benim mizacım... Bunun için kızma. Beni affet! Hem emin ol ki maksadım ne seni tahkir ne de maskara etmek... Hakikati görüldüğü gibi edebiyat yapmadan yazmak istedim. Muvaffak oldum mu? Bilmiyorum. Fakat okuyunca samimiyetimin derecesini herkesle beraber sen de anlayacaksın. Herkes seni -bizzat kendi kadar- tanır, Efruzcuğum, bugün hiç kimse sana yabancı değildir; çünkü sen "hepimiz" değilsen bile "hepimizden bir parça"sın.
