Ege’nin daglari, Osmanli’nin basini kestigi yigitlerin yattigi gömütlerin baslarina dikilen kesik taslarla doludur. Yöre halki, “Kesikbaslar Mezarligi” diyor buralara. Seyh Bedreddin ve Börklüce Mustafa’nin katledilisinden 600 yil sonra konferanslar, sempozyumlar düzenleniyor ve haklarinda destanlar, kitaplar yaziliyorsa; onlarin kurulu düzene baskaldirisinin da yeniden incelenip sorgulanmasi gerekir. “Öyle bilgiler vardir ki belli olgunluk düzeyine gelmemis insanlara bu bilgileri anlatmak yarardan çok zarar verir...” ve “Yârin yanagindan gayri her sey ortak olacak” deyislerinde gizli, derin anlamlar vardir. Yüzyillardan bu yana süregelen bu savas, dogma ile aklin, karanlikla aydinligin, sömürenle sömürülenin savasidir. Baskaldiran adam, canini feda etmeyi göze alandir. Acilarla karsi karsiya kalan yigit, halkin gözünde kahramandir. Mum olup karanliklari aydinlatmak, düsünüp sorgulayarak yeni günesler yaratmak zor; lambayi kirip ortaligi karartmak, dogmatik kör inançlar pesinden gitmekse kolaydir. Baskentleri Apasa-Selçuk olan Isik Insanlari Luvilerin; Kibele, Artemis gibi kadin tanriçalarin yasadigi Anadolu topraginda söyle bir deyis vardir: “Anadolu’da önce kadinlar uyanir, sonra günes dogar; çünkü günesi kadinlar dogurur.” Kadinin üretken ve etkin olmadigi hiçbir yer aydinlanmaz. Isik Insanlari Luvilerin kadin Tanriçasi Artemis’tir. Bu tanriçanin simgesi balarisidir ve balarisi, anaerkil düzeni sürdürür. Seyh Bedreddin ve Börklüce Mustafa’nin kurmak istedigi esitlikçi düzenin temelinde de kadin-erkek esitligi vardir. Karaburun Isyani’ndan sonra iki bin müridi ile beraber Selçuk’a getirilen Börklüce Mustafa, bir devenin üstünde çarmiha gerilir. Iki bin müridi, “Iris Dede Sultan!” diyerek gözlerini kirpmadan ölüme giderler... Anadolu’nun en aydin kenti Aydin ellerinde isildayan Börklüce Mustafa’nin isikli gözlerinin Selçuk’ta söndürülmeye çalisilmasi tesadüf müdür? Unutulmasin: Uçurtmayi yükselten rüzgâr degil onun direnme gücüdür!
(Tanitim Bülteninden)
