Eğer Kötü Olsaydık
M. L. RioSözler ve Alıntılar
"Hepimizi mahveden oyunun o olduğunu düşünüyor, bense ona yanıldığını söyleyip duruyorum."
"Bizi mahvedenin 𝘔𝘢𝘤𝘣𝘦𝘵𝘩 olduğunu mu düşünüyorsun?"
"Hayır." Kırmızı ışıkta durup bana baktı. "Bence en başından hepimiz mahvolmuş haldeydik."
Ben: "Senden nefret ediyorum."
Richard: "Nefret, yalakalığın en samimi biçimidir."
Alexander: "O taklit, aptal herif."
"Onu ya severdin ya da ondan nefret ederdin."
"Neden böyle diyorsun?"
"Öyle biriydi."
"Peki sen? Onu sevdin mi, yoksa ondan nefret mi ettin?"
"Çoğu zaman aynı anda ikisi de."
"Her şeyi iki defa hissetmekten kastın bu mu?"
"Ah," dedim. "Bak işte, beni anlıyorsun."
"Hissetme kapasitemiz o kadar hantal hale geldi ki dünyanın ağırlığının altındaki Atlas gibi sendeledik." İç çektiğimde havanın tazeliği beni sarstı. Buna tekrar alışmanın ne kadar süreceğini merak ettim. Göğsüm sızladı; belki bu yabancı temiz havanın etkisiydi, belki değildi. "Shakespeare hakkında şey şu ki o, etkili ve güzel konuşur. Tarif edilemeyenleri tarif eder. Kederi, zaferi, coşkuyu ve öfkeyi kelimelere, anlayabileceğimiz bir şeye dönüştürür. İnsanlığın tüm gizemini anlaşılır kılıyor."
Colborne'un asla anlamayacağından emin olduğum bir şey de yaşamak için dile ihtiyacım olduğuydu, tıpkı yemek gibi. Sözcükler ve biçim birimleri, anlam parçaları beni şu bilgiyle besliyordu: Evet bunun için bir kelime var. Bunu daha önce başkası da hissetmiş.
"Ne zaman bu kadar korkunç insanlar olduk?"
"Belki de hep korkunçtuk."
"Bizim için her şey bir performanstı." Küçük, mahrem bir gülümseme beni hazırlıksız yakaladı. Onun görmemesini umarak aşağı baktım. "Her şey şiirseldi."