Ji me ra tim û tim dibêjin bixwînin, herin dibistanê, zanîngehê. Fêrî her tiştî bibin, da ku jiyanê fêm bikin û xwedî hinek tişta bibin.
Aha li vir bisekinin dibêje nivîskar, Mêro 30 sala pirtirîn mamostetî kirî ye, di her hêlê de xwe têr kirî ye, piştî karê wî xelas dibe, tê aqil difiroşe me.
Ê em çi bikin, lewaz dimîn in, em ê bixwînin.
Li vir nivîskar dibêje, dibistan û xwendina di dibistana nîşanê we didin, ne jî bo şiyar bûna we ye, ji bona, xewa we ya şêrîn e.
Dibistan anku kapîtalîzm, da ku mirov şiyar nebin, pergalek avakirî ye, di vê pergalê de dibistan û zanîn jî bo berjewendiyên xwe, bi nû bi nav kiriye,
Zanîn nava wê vala kirî ye, dibistan şev û roj bi tenê ji bo tiştekê tê bikar anîn, ji bo xwestekên pergala kapîtalîzmê....
Dibistan an ku zanîna dibistan a, di nava mirova cudahiya ava dike, hineka dike mejî sivik, hineka bi jêhatî pênase dike.
Li kiderê kêmasî hebe, mirova ji bo wê kêmasiya perwerde dike.
Pirtûk divê merhelê derbas dibe.
Bi rastî di gelek aliya mirov tevlî gotinên wî dibe.
