Eğitimci Olarak Schopenhauer

Dili ve anlatımı ağır,anlamlandırmaya gelince zorlayıcı bir kitap olduğunu söylemeliyim..Schopenhauer ve Nietzsche tutkunlarınınsa mutlaka okumasını tavsiye ederim.Fakat şu da var ki,kitabı tam anlamıyla özümsemek için Wagner'i,Goethe'yi,Rousseau'yu,Kant'ı,Hegel'i,Platon'u, ve diğer pek çok felsefecileri olduğu kadar, Hristiyanlık inancını,o dönem Almanya'nın devlet yapısını ve düşünce sistemlerini hiç değilse orta düzeyde de anlamış olmak gerekir.Bu nedenle akademik düzeyde kaynak kitap olarak kullanılabilecek yeterliğe sahip olduğunu düşündüm.En azından ben farkında olsaydım bu kitabın ünv.de okurken,eminim bana çokça yardımı olurdu, diye düşünmeden edemedim.Geç bir farkındalık ama felsefe ve sosyoloji gibi bölümlerde okuyan arkadaşların mutlaka yararlanmasını öneririm.Zaman zaman elinizden bırakıp bir gün ara vermek istediğiniz oluyor.Altını çizebileceğiniz ve üzerine kafa yormak isteyip anlamlandırma çabasına gireceğiniz sizde merak uyandıracak çokça konu mevcut..Sabırla okumanızı tavsiye ederim..Günün birinde yeniden elime alıp okumak istediğim bir kitap..

Nietzsche'nin, Schopenhauer'ü merkeze koyarak, bilim, bilgin, felsefe, filozof, üniversite, devlet, eğitim ve gelişim gibi konulardaki fikirlerinden bahsettiği, anlaşılması zaman zaman zor, zaman zaman da akıcı devam eden eser. Aslında, kitaptan çok umutluydum. Beklentimi karşılamadı. Kitabın isminden Schopenhauer'u çıkarsak da pek bir şey değişmeyecektir. Özellikle "bilginin özellikleri"nin sıralandığı satırları ilginç buldum. Altı çizilecek pek çok satır bulunsa da meraklısı dışında birinin ilk sayfalarından sonra kitabı bırakabileceği söylenebilir.

Biraz ağır bir kitap. Değişik bakış açılarına yer veriyor. Temelinde Nietzsche, Schopenhauer'dan esimlenerek insanın nasıl içinde bulunduğu zaman aralığından kendini ayıklayarak, başkalarının değil de kendi gözüyle inceleyerek, çeşitli kültür anlayışlarının ve kurumların baskısından arınarak filozof olabileceğine/felsefeye teşvikte bulunabileceğine dair ipuçları veriyor.

Bu eser 1874 yılında Schopenhauer ve Wagner'in Nietzsche'nin idolleri olmayı sürdürdüğü görece erken dönemde kaleme alınmıstır. Schopenhauer, Nietzsche tarafından bir dahi, gercek bir filozof, Alman düşüncesinin ulaştığı doruk olarak nitelenmektedir. Tıpkı Wagner'de oldugu gibi Schopenhauer de zaman içinde Nietzsche'nin gözünden düşüp doruğu bir hayalete -üstinsana-, Nietzsche'nin Zerdüşt'üne bırakacaktır. Bu kitapta üstinsan tabiriyle henüz karşılaşmıyoruz, dâhi şimdilik onun yerini tutuyor. Ama Nietzsche'nin ileride üstüne inşa edeceği fikri yapının temellerini görüyoruz. Alman eğitim sistemi ve kultürü Nietzsche tarafından sert bir şekilde eleştiriliyor. En genel ifadeyle sistemin dâhiyi tabir yerindeyse çogunluğun mutlulugu icin feda ettigini dile getiriyor Nietzsche ve çözüm olarak çogunluğun dâhi için feda edilmesi gerektiğini savunuyor. Ama ben ne çoğunlugu ne de dâhiyi feda etme taraftarıyım ve Nietzsche ile ters düstügümü görüyorum. Nietzsche'nin felsefesi bana bencilce, uçarı, acımasız ve bilgelikten uzak geliyor artık. Sanırım ben de bir Hegelciyim.