Her birimiz yalnız kaldığımızda içsel nesnelerimiz ile baş başa kalırız; bazı çocukların ve yetişkinlerin asla yalnız kalmak istememeleri, aslında guven vermeyen, tekinsiz hatta zulmeden veya yaslanamayacakları bir içsel nesneyle baş başa kalmak istemeyişleriyle ilintilidir. Bu nedenle sürekli olarak dışa dönüp gerçek somut nesnelere yani bir ötekinin varlığına yaslanma ihtiyacı söz konusu olur.