El-Akidetü't Tahaviyye ve Şerhi
İbn Ebil-İzz el-HanefiSözler ve Alıntılar
Resûlullah şöyle buyurmuştur: "Allah'ım sahip olduğun ve kendi zatını isimlendirdiğin yahut Kitabında indirdiğin yahut kullarından birisine öğrettiğin yahut ta gayb ilminde kendi nezdinde sakladığın her bir ismin ile senden, Kur'an'ı, kalbimin baharı, göğsümün nûru, hüznümün uzaklaştırıcısı, keder ve üzüntümün gidericisi kılmanı niyaz ederim."
Şa'bî (rahimehullah) şöyle demiştir:
"Yahudiler derler ki: Mesih Deccal çıkmadıkça ya da İsa gökten inmedikçe Allâh yolunda cihad yoktur. Rafiziler de şöyle derler: Mehdi çıktıktan sonra gökten bir münadi nida edinceye kadar cihad yoktur."
(Lalekâî eş-Şâfıî, Usûl'î-Î'tikâd: 2406.)
Ehl-i Sünnet ise şöyle der :
İmam Tahâvi (rahimehullah) şöyle demiştir:
"Hac ve cihad, iyileriyle kötüleriyle müslüman olan yöneticiler eşliğinde kıyamet gününe kadar geçerlidir. Hiç bir şey bunları iptal edemez ve bunların farziyetlerini kaldıramaz."
(el-Akidetu't-Tahaviyye, 86.)
İbn Ebi'l-İzz el-Hanefi şöyle demiştir:
"Şeyh bu sözleriyle Hz.Muhammed (sav)'in soyundan er-Rıza çıkıp da gökten bir münâdi: 'Ona tabi olun.' diye sesleneceği vakte kadar Allâh yolunda cihad yoktur diyen Rafizilerin görüşlerinin reddedildiğine değinmektedir. Bu görüşün batıl oluşu, ona karşı herhangi bir delil getirmeye gerek bırakmayacak kadar açıktır.
"İyileriyle kötüleriyle müslüman olan yöneticiler eşliğinde" ifadesine gelince; hac ile cihad, yolculuk yapmayı gerektiren iki farzdır. Dolayısıyla bu iki ibadette de insanları idare edecek ve düşmana karşı direnecek bir yöneticiye kaçınılmaz olarak ihtiyaç vardır. İşte bu husus,iyi olan yöneticiyle meydana gelebildiği gibi, günahkar yöneticiyle de meydana gelebilir."
Sayfa 471 - 472
Şüphesiz ki tevhidin delile ihtiyacı yoktur çünkü o fıtratlarda yerleşmiş bir gerçektir.
“Bir şeye güç yetiremiyorsan onu bırak, gücün neye yetiyorsa ona bak.”
Sayfa 298 - guraba yayınKitabı okudu
İmam Tahâvî rahimehullah şöyle der:
“Her kim (Allah’ı sorgularcasına):
‘Niye yaptı?’ diye sorarsa o, kitabın hükmünü reddetmiş olur. Kitabın hükmünü reddeden de kâfirlerden olur.”
Sayfa 304 - guraba yayınKitabı okudu